Αυτήν την απουσία των ονομάτων των νεκρών την θεωρώ το λιγότερον ασέβεια προς τους ήρωες πεσόντες της Μύρινας, 52 τον αριθμό, οι οποίοι θυσιάστηκαν μαχόμενοι υπέρ πατρίδος στους αγώνες του έθνους, άφησαν πίσω τους δε χήρες και ορφανά, περίλυπους γονείς, για να χαιρόμαστε εμείς τον ελεύθερο αέρα του Νησιού μας.
Αυτοί οι 52 ήρωες είχαν ταυτότητα ή οποία ποδοπατήθηκε από τους ιθύνοντες της δεκαετίας του πενήντα, στήνοντας ως Μνημείο Ηρώων μια αφηρημένη στήλη. Και ενώ σε όλα τα χωριά του Νησιού μας υπάρχουν περικαλή μνημεία με τα ονόματα των ηρώων, στις εθνικές δε επετείους με λαμπρότητα αναγιγνώσκονται τα ονόματά τους, και οι απόγονοι αγαλλιούν, οι χωριανοί γνωρίζουν σε ποιους καταθέτουν φόρο τιμής, οι χήρες και τα ορφανά επικοινωνούν νοερά με τους δικούς τους ανθρώπους και υπάρχει μια εσωτερική ανάταση ψυχής, μια λύτρωση που απαλύνει τον πόνο που προκάλεσε ο θάνατος του ήρωα στο πεδίο της μάχης.
Είναι απαράδεκτο για την Μύρινα που μέχρι τώρα δεν στήθηκε μια απλή μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα των 52 αλύτρωτων ηρώων, ελληνόπουλα με όνειρα και ελπίδες, πατέρες με γυναίκες και παιδιά. Και αναρωτιέμαι οι συγγενείς και οι απόγονοι γιατί δεν παίρνουν μια πρωτοβουλία; πως ανέχονται να αποσιωπώνται τα ονόματα των δικών τους ανθρώπων, που με το αίμα τους έγραψαν την ένδοξη ελληνική ιστορία. Και γιατί οι υπεύθυνοι της παρέλασης δεν απαλύνουν την παράλειψη αυτή διαβάζοντας τα ονόματα στις εθνικές επετείους με την λέξη <αθάνατος >.
Δεν διανοούμε ότι στα χωριά κατοικούν Έλληνες με περισσότερη εθνική συνείδηση από τους Μυριναίους.
