Και προστίθεται: «Η επιλογή του νομοθέτη να αγνοήσει ολωσδιόλου την απόδοση των εργαζομένων έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αρχή της αξιοκρατίας», που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη.
Προστίθεται δε, αμφισβητώντας τα κριτήρια του νόμου, ότι «κάθε εχέφρων εργοδότης θα επέλεγε πρώτα να περικόψει τις θέσεις εργασίας που δεν είναι αναγκαίες για την επιχείρηση, καθώς και να απολύσει τους λιγότερο αποτελεσματικούς και συνεπείς στην εκτέλεση των καθηκόντων τους, ώστε να μεγιστοποιήσει το όφελός του από την παρεχόμενη εργασία για την όποια καταβάλλει τον μισθό. Το κριτήριο όμως που επελέγη από το νόμο 4093/2012 δεν είναι κατάλληλο για την επίτευξη του σκοπού αυτού».
»Είναι προβληματικό από πλευράς λογικής να αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για την επιλογή αυτών που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα η νομιμότητα της διαδικασίας που είχε ακολουθηθεί για την πρόσληψη τους και όχι η αναγκαιότητα των θέσεων εργασίας που καταλύονται και η απόδοση κάθε εργαζομένου. Όταν μάλιστα οι προσλήψεις, την εποχή που έγιναν ήταν νόμιμες είτε πρόκειται για εργαζομένους για τους οποίους δεν προβλεπόταν η τήρηση διαδικασίας ΑΣΕΠ είτε πρόκειται για μετατροπές συμβάσεων που έγιναν με το διάταγμα Παυλόπουλου».
