Λόγοι εκδήλωσης προβληματικών συμπεριφορών στην τάξη
Οι πιο συχνοί λόγοι για τους οποίους ένας μαθητής παρουσιάζει συναισθηματικές και συμπεριφορικές δυσκολίες στο σχολείο είναι η ύπαρξη οργανικών δυσλειτουργιών, η ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα του μαθητή, η ανικανότητα προσαρμογής του σε νέα περιβάλλοντα και καταστάσεις, η ύπαρξη ενός δείκτη νοημοσύνης κάτω ή οριακού του μέσου όρου που καταστούν το μαθητή αδύναμο να ανταπεξέλθει στις ακαδημαϊκές απαιτήσεις (εργασίες, γραπτές δοκιμασίες, εξετάσεις κ.λπ.) με αποτέλεσμα τη βίωση συνεχών συναισθημάτων αποτυχίας, η έλλειψη κινήτρων και ενδιαφέροντος για μάθηση, η αδυναμία συμμόρφωσης και ακολουθίας κανόνων συμπεριφοράς, η αδυναμία διαχείρισης των συναισθημάτων του, ως απόρροια γενικότερων προβλημάτων αυτοελέγχου και αυτορρύθμισης και η αδυναμία σύναψης κοινωνικών σχέσεων λόγω ελλιπών επικοινωνιακών και κοινωνικών δεξιοτήτων. Ορισμένες φορές οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να είναι αποτέλεσμα μαθημένης συμπεριφοράς, που προέρχεται από τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας της οικογένειας του παιδιού, αποζήτησης προσοχής που δεν του παρέχεται από το στενό του περιβάλλον, ή αδυναμίας του εκπαιδευτικού να καταστείλει αυτού του είδους τις συμπεριφορές άμεσα και αποτελεσματικά, είτε λόγω έλλειψης γνώσεων , είτε λόγω ασθενούς χαρακτήρα και προσωπικότητας . Μετέπειτα οι δυσκολίες αυτές μπορούν να επεκταθούν σε επίπεδο σχολικού πλαισίου, επηρεάζοντας την εύρυθμη λειτουργία ολόκληρης της σχολικής μονάδας .
Η εικόνα του μαθητή
Ο μαθητής αυτός, συνήθως, "ξεχωρίζει" μέσα στην τάξη, καθώς πολλές φορές δεν ακολουθεί τις υποδείξεις του δασκάλου, μιλάει άσχημα, πετάει αντικείμενα, μαλώνει συνεχώς με τους συμμαθητές του, δεν μπορεί να συνεργαστεί στα πλαίσια των ομάδων, κλέβει αντικείμενα και εμπλέκεται σε σωματικές επιθέσεις.
Η εικόνα αυτή δύναται να ακολουθήσει το μαθητή και στις ανώτερες βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος, ακολουθώντας τον από την Πρωτοβάθμια στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, λαμβάνοντας, ωστόσο, ορισμένες φορές μια πιο τεταμένη μορφή, δεδομένης της μετάβασης του παιδιού από την παιδική στην εφηβική ηλικία.
Γενικότερα, η είσοδος του παιδιού στο σχολείο, αποτελεί "σταθμό" και σημείο αναφοράς, στην μετέπειτα εξέλιξη της πορείας της ζωής του, καθώς αντιπροσωπεύει μια από τις πιο σημαντικές αλλαγές σε αυτή, που τον "κατακλύζει" από μια σειρά υποχρεώσεων και αγχογόνων καταστάσεων που ορισμένες φορές το οδηγούν στη βίωση συγκρουσιακών καταστάσεων.
____________________________
Η Πηνελόπη Τσακανίκα είναι Ειδική Παιδαγωγός, Απόφοιτη του Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με Μεταπτυχιακές Σπουδές στις Επιστήμες της Αγωγής - Ειδική Εκπαίδευση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και Εξειδικευμένη Επιμόρφωση σε θέματα Διδακτικών Παρεμβάσεων και Συμβουλευτικής Γονέων από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
