, δυο χρόνια να με κάνεις μόνο να γελάω, να με κάνεις να ξεχνάω, να θέλω να σε μαλώσω που όλο ανεβαίνεις στο κρεβάτι μου και να μην μπορώ γιατί με ρίχνεις πάντα με το τάχα μου αθώο βλέμμα σου, να ζηλεύω που δεν έχω κι εγώ ουρά να την κουνάω όταν είμαι χαρούμενος, να καταλαβαίνεις πότε είμαι χαρούμενος και να χαίρεσαι διπλά, να σου λέω τι στο καλό κάνουμε δυο γεροντοπαλίκαρα μέσα σε ένα άδειο σπίτι, να έχουμε το ίδιο όνομα κι όταν μας φωνάζουν στο δρόμο να γυρνάμε και οι δύο, δυο χρόνια να ταξιδεύουμε παρέα, να περιμένουμε παρέα σε λιμάνια και αεροδρόμια, από το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου να ακουμπάς το κεφάλι σου στον ώμο μου, δυο χρόνια να σε προσέχω, δυο χρόνια να με προσέχεις, να κοιτάω τα μεγάλα όλο απορία μάτια σου και να μην έχω λόγια να σου εξηγήσω όσα συμβαίνουν στον τρελό μου κόσμο, δυο χρόνια να αναρωτιέμαι συνεχώς όχι που θα ήσουνα τώρα εσύ αν δεν σε είχα βρει εκείνο το πρωινό του Δεκέμβρη, αλλά που θα ήμουνα εγώ.
