Γράφει Το Καραντί
Θα 'ρθει μια μέρα που θα φορέσω εκείνο το μαύρο φόρεμα με τις λεπτές τιράντες που μου πήρες δώρο σε κάτι παλιά γενέθλια. Θα περπατάω σ' εκείνο το στενό με τα ξεθωριασμένα κτίρια, που είναι σαν κάποιος να τους έριξε κουβάδες με χλωρίνη.
Σε όποιον τοίχο θα ακουμπάω την ανοιχτή παλάμη μου θα μου λέει μια ιστορία.
Για θανατικά, για αβυσσαλέους έρωτες, για τόσο μεγάλες αγάπες, για μοναξιά, μα προπαντός για ανεκλπήρωτα.
Θα ακούγεται από ένα ανοιχτό παράθυρο αυτό.
Κι εγώ θα τους πω για τη μέρα που στέρεψε η θάλασσα που είχα μέσα μου για σένα.
Φιλοξενία ιστοσελίδας Operon
