Ο δικός μας είναι άκακος
τον έχουνε στο βάθος
λυτό, σ' έναν θάλαμο απλό,
μη φοβάσαι,
ελέγχεται η νόσος του.
Θα δεις, θα σε αναγνωρίσει αμέσως,
θα χαμογελάσει, θα σε χαιρετήσει.
Κι αν θελήσει να σε φιλήσει, να δεχθείς'
κράτα λίγο την αναπνοή σου αν χρειαστεί
και δώσε του αυτήν την ελάχιστη χαρά,
πατέρας σου είναι στο κάτω κάτω.
Εμένα, ξέρεις.
Ποτέ δεν με ήθελε.
Δεν ήταν, όμως, κακός άνθρωπος
σε αγαπούσε.
Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθείτε,
να λύσουμε πια αυτήν την εκκρεμότητα
να ησυχάσει κι αυτός,
να ησυχάσω κι εγώ επιτέλους.
