Οι σχέσεις έχουν τις μεγαλοστομίες τους. Τόσα τα «ποτέ ξανά» που λένε στα κρεσέντα τους. Στα πεδία των μαχών. Αλλά και τόσες οι εναλλαγές από τα «ποτέ!» τους στα «μη σταματάς!». Μα ετούτο εδώ…«Ε! Όχι και να δω ηλιοβασίλεμα μαζί σου!». Τα σπάει κανονικά! Μέχρι ευρεσιτεχνία. Μια γυναίκα το είπε κι έφυγε. Σηκώθηκε εκείνος. Πιο πολύ από μπουλντόγκ! Με θόρυβο και το μισό του μούτρο στα χώματα. Θα την ξέσκιζε, έλεγε, κάθε τρίχα της κεφαλής του. Είχε σηκώσει τρίχωμα. Όλα ακραία! Και το τοπίο ακόμα. Με βράχια σαν από ζωγραφική του Φρίντριχ. Και το όνομα «Ερημίτης». Άκου όνομα! Και η διαδρομή μέχρι να φτάσεις μυστηριακή. Κι έφτανες. Ώρα ηλιοβασιλέματος. Έτσι λέει έπρεπε. Μέχρι και ο σερβιτόρος πληροφορούσε «έχετε ακόμα 8 λεπτά μέχρι το ηλιοβασίλεμα». Σου γαμούσε δηλαδή το ηλιοβασίλεμα. Αλλά τι να κάνεις... Ο Θεός ανέβαζε την πιο ακριβή του παραγωγή. Όλα τα είχε δώσει. Ουρανό με χρώματα μέχρι φούξια, πράσινο στολισμό στα βράχια, θάλασσα, ύψος….να αιωρείσαι. Στο εδώ και πουθενά σου. Και ένα γύρω ζευγάρια να βυζαίνουν ο ένας τα χείλη του άλλου και τις υποσχέσεις τους. Κι εκείνη... «Ε! Όχι και να δω ηλιοβασίλεμα μαζί σου!».
Τον έγδαρε με γυναικεία νύχια. Πέτσα του ξεκόλλησε. «Τι είπες μωρή καριόλα πού δεν θα δεις ηλιοβασίλεμα μαζί μου;» διάβαζα στο βλέμμα του κι ας μην καταλάβαινε (πάω στοίχημα) ακριβώς το όλο θέμα. Δηλαδή τι θέλει να μας πει με το ηλιοβασίλεμα η μαλακισμένη; Nα της ρίξω ένα ηλιοβασίλεμα…Εγώ φταίω ο μαλάκας! Τι αστείοι οι άνδρες όταν σπάζουν μυαλό για γυναικείες μεγαλοστομίες. Όταν ψάχνουν σε σκοτάδια ν΄αναλύσουν δαιδαλώδεις διαδρομές θηλυκού μυαλού με βοήθεια λέξεων γυναικείας ορολογίας. Άραγε να κατάλαβε ποτέ, πόσο μα πόσο χαμηλά τον είχε ρίξει; Πόσο τον έφτυσε;
Θα μου πεις τα συνηθίζουν κάτι τέτοια οι ερωτευμένοι. Μπορεί στο επόμενο δευτερόλεπτο... Ποιος να ξέρει; Γράψτε εσείς τη συνέχεια αν δεν βαριέστε. Εγώ κόλλησα στο «Ε! Όχι και να δω ηλιοβασίλεμα μαζί σου!». Γιατί άλλαξε τη θέα στο τοπίο. Ξεκόλλησε κάθε «γλυκούλικο» από πάνω του, κάθε παστέλ, κάθε αναμενόμενο, κάθε προδιαγεγραμμένο, κάθε… «Έχετε 8 λεπτά μέχρι το ηλιοβασίλεμα». Τι είναι το ηλιοβασίλεμα ρε φίλε… αβγό που βράζει;
Έτσι ο «Ερημίτης» στους Παξούς απέκτησε ενδιαφέρον στα μάτια μου. Μεγάλη υπόθεση στη ζωή σε ποιόν χαρίζεις και για ποιόν χαραμίζεις ηλιοβασιλέματα.
Υ.Γ Τελικά τα απόλυτα καταγεγραμμένα τοπία μου έχουν φράσεις. Ακόμα και μέσα από σιωπές.
