{και σαν συντροφιά
στους πανικούς μου}
από εδώ και πέρα
θα κουβαλάω
στο εσωτερικό μου
και τις 365 ημέρες της
διασκορπισμένες
άτακτα
μεταξύ
του συκωτιού μου
των πνευμόνων μου
της καρδιάς μου
αλλά
η μεγαλύτερη συγκέντρωση
θα παρατηρηθεί
στα μωβ μου
ας είναι
έρχονται άνθρωποι
που έχουν για τρόμο τις κυριολεξίες
και ξοπίσω τους
άναυδες θύελλες
και χαμόγελα που σφουγγαρίζουν
τις απελπισίες μας
για τα καλά
(το λεν τα εικοσιτετράωρα στο αίμα μου)
{μα}
κλείσε μου το μάτι
και θα τα πάρω
όλα
πίσω
με κατάλαβες;
