Δελτίο τύπου εξέδωσε σήμερα το πρωί, ο Δήμος Λήμνου με αφορμή τα τραγελαφικά γεγονότα του Σαββάτου με το European Express.

To Δελτίο τύπου αναφέρει:

Ο Παναγής Κουταλιανός γεννήθηκε το 1853 στην Κούταλη, χωριό στην Προποντίδα, από το οποίο πήρε το όνομά της η δική μας Ν. Κούταλη το 1926, όταν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Λήμνο, οι πρόσφυγες της Προποντίδας.

Άννα Περίδη, Αλεξάνδρα Μελά. Δύο γυναίκες. Γιαγιά κι εγγονή. Διασχίζουν τον εικοστό αιώνα. Τον ξεπερνούν. Η πρώτη διηγείται την ιστορία της μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της, το οποίο διαβάζει η δεύτερη. Από τα αρώματα των μενεξέδων της Κηφισιάς ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Γράμμου, η ζωή της καταγράφει τις περιπέτειες του τόπου μας, τις προδοσίες, τους πολέμους, τα γραμμένα και τ’ άγραφα μυστικά.

Με επιτολή που απέστειλε πριν από λίγη ώρα, στην NEL LINES, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, το Δήμαρχο Λήμνου Κο Αντώνιο Χατζηδιαμαντή και στον Περιφερειάρχη Β. Αιγαίου, ο πρέδρος της Ένωσης κ. Στέλιος Μάτζαρης, αναφέρει τα εξής: 

Οι επιπτώσεις και οι συνέπειες της αδράνειας και της ανικανότητας των ιθυνόντων αυτού του κράτους αρχίζουν και ξεφεύγουν από τα στενά όρια του Υπουργείου Ναυτιλίας.

 Τα νεότερα που έρχονται από το European Express εγώ τουλάχιστον αδυνατώ να τα σχολιάσω, οπότε παραθέτω τα γεγονότα.

 Η κατάσταση πλέον δεν περιγράφεται με λόγια. Η ταλαιπωρία όσων επιβιβάζονται για να ταξιδέψουν προς Λήμνο είναι χωρίς προηγούμενο. Και δίπλα πλέον στο λήμμα ΝΕΛ θα πρέπει να προστεθούν η απύθμενη προκλητικότητα, η εγκληματική αδιαφορία και η αναίσχυντη ασυνέπεια.

Ήταν πολυσχιδές και πληθωρικό. Και ρίχνει αυλαία, με τους διοργανωτές να είναι εξαντλημένοι αλλά ευτυχισμένοι, νιώθοντας την πληρότητα αυτού που κόπιασε, παιδεύτηκε, ίδρωσε τη φανέλα, αλλά στο τέλος τον επιβράβευσε η συμμετοχή και το χειροκρότημα του κόσμου.

Ήρθε για δουλειά και παρότι εκείνο το βράδυ στο Μούδρο άνοιξαν οι ουρανοί και η συναυλία ολοκληρώθηκε εσπευσμένα για να γλιτώσουν άνθρωποι και μηχανήματα από τη μήνη του αυγουστιάτικου μπουρινιού, εντούτοις η Δέσποινα Βανδή, δεν έφυγε βιαστικά αφήνοντας πίσω την περιπέτεια της Λήμνου. Το αντίθετο. Έμεινε στο νησί, για την ακρίβεια φεύγει σήμερα το πρωί, γύρισε, κυκλοφόρησε, άδραξε ό,τι πρόλαβε από την ομορφιά και την ποιότητα ζωής από τη διαφορετική Λήμνο.

Έτσι κι αλλιώς, όταν το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστίας ζωντανεύει, είναι σαν να συντελείται κάτι μαγικό. Όταν το αρχαίο θέατρο της Ηφαιστίας ζωντανεύει από τα παιδιά του τόπου σου, δεν μπορεί παρά να θες να είσαι εκεί, για να τα χειροκροτήσεις...