Η εκδήλωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως απόλυτα επιτυχημένη. Από νωρίς κατέκλυσαν την αίθουσα του Μαρούλα περισσότεροι από 90 εκπαιδευόμενοι κάθε ηλικίας.
Το σεμινάριο διήρκησε 4 ώρες και κατά την διάρκειά του διδάχτηκαν οι τεχνικές των θωρακικών συμπιέσεων (ή μαλάξεων όπως το ξέρουν οι περισσότεροι) και των εμφυσήσεων (ή φιλί της ζωής). Επίσης έγινε επίδειξη και πρακτική της χρήσης αυτόματου εξωτερικού απινιδωτή, ο οποίος αποδείχθηκε πως μπορεί τόσο εύκολα και απλά να σώσει την ζωή ενός συνανθρώπου μας.
Οι περισσότεροι εκπαιδευτές ήταν μέλη της καρδιολογικής εταιρίας, οι οποίοι φρόντισαν να περάσουν ευχάριστα και οι τέσσερις ώρες. Αυτό όμως που με έκανε περήφανο τόσο ως εκπαιδευτή όσο και ως κατοίκο της Λήμνου ήταν πραγματικά η θέρμη των εκπαιδευομένων.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών και των κοινωνικών στρωμάτων έδωσαν ένα βροντερό παρόν αναδεικνύοντας για μια ακόμα φορά την δίψα για ανάλογες δραστηριότητες που έχει τόσο ανάγκη το νησί μας. Από νεαρούς μαθητές μέχρι αρκετά μεγάλης ηλικίας άτομα συμμετείχαν με περίσσεια ζωντάνια και έδωσαν ζωή στο σεμινάριο. Τελειώνοντας όλοι είχαν ένα καλό λόγο να πουν για όλους.
Η προσωπική μου άποψη είναι όμως πως ΤΩΡΑ αρχίζουν όλα. Από την προηγούμενη Παρασκευή η Λήμνος έχει 90 πιστοποιημένους πολίτες στην παροχή καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης. Όλοι αυτοί μαζί με όλους εμάς, τους επαγγελματίες υγείας, οφείλουμε να ξεκινήσουμε ένα μεγάλο ταξίδι. Ένα ταξίδι στο οποίο θα επικοινωνήσουμε τα μυστικά της ανάνηψης στο περιβάλλον μας, είτε αυτό λέγεται οικογένεια, είτε σχολείο, είτε χώρος εργασίας. Σήμερα είμαστε 90, αλλά αύριο να γίνουμε 200 και μεθαύριο γιατί όχι 1000.
Και γιατί όχι, να αποτελέσει αυτό το σεμινάριο την απαρχή κάτι του καινούριου. Η πρόταση που αγόγγυστα αναδύεται είναι προφανής. Μπορούμε πολύ εύκολα να οργανώσουμε ομάδες των 50 ατόμων σε 3-4 σημεία της Λήμνου, όπου θεωρούμε ότι χρειάζεται γεωγραφικά, και να τις εξοπλίσουμε με έναν αυτόματο απινιδωτή (το κόστος του είναι μηδαμινό αν γίνει αναγωγή στον πληθυσμό) και να έχουμε τους πρώτους πυρήνες διασωστών, οι οποίοι θα αποτελούνται από εμάς και για εμάς.
Είναι αδιανόητο στο λιμάνι της Μύρινας να συμβεί επεισόδιο ανακοπής και ενώ σε ελάχιστα λεπτά θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος να σωθεί από τον συνάνθρωπό του, να χαθεί μια ζωή.
Μπορεί να ακούγονται λίγο πένθιμα όλα αυτά, αλλά αν κάνουμε μια δεύτερη σκέψη θα δούμε πως δεν είναι. Ως ιατρός οφείλω να ομολογήσω πως τα αισθήματα που με κατακλύζουν κάθε φορά που νικάω τον θάνατο και κρατώ στην ζωή έναν ασθενή δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα στον κόσμο αυτό. Φανταστείτε να είστε εσείς, ένας απλός πολίτης, αυτός που θα νικήσει και θα γυρίσει στην ζωή έναν συνάνθρωπό μας, ίσως αυτόν με τον οποίο γελάγαμε πριν από λίγο μαζί.
Η ενασχόληση με την υγεία δεν είναι τόσο αθώα (!!!). Αν σήμερα μάθουμε να ασχολούμαστε με την υγεία την δικιά μας και των συνανθρώπων μας, πολύ εύκολα αύριο θα ασχοληθούμε με την υγεία της κοινωνίας μας που τόσο ανάγκη το έχει αυτές τις εποχές.