Ο λόγος για τη γνωστή καθηγήτρια φιλόλογο Ιουλία Λυγδά, η οποία παρουσίασε την εν λόγω εκδήλωση, ενώ χόρεψε, ντυμένη με την παραδοσιακή φορεσιά της Βωβούσας Ηπείρου, χορούς της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Πελοππονήσου, καθώς και χασάπικο, που ηταν ο τελευταίος χορός της παράστασης.
Λίγο πριν τα παιδιά του ΓΑΣ Μύρινας ανέβουν στη σκηνή για να παρουσιάσουν τους χορούς τους, η κα Λυγδά παραχώρησε ομιλία, πραγματοποιώντας ιστορική αναδρομή στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης.
Αναλυτικά η ομιλία της κας Λυγδά:
«Στις 29 Μαΐου 1453 το έθνος έπεσε. Μαζί με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, αλώθηκε κι όλος ο Ελληνισμός.
Ακολούθησαν 400 χρόνια σκλαβιάς , θανάτου και εξευτελισμού. Το έθνος έπεσε μα δεν νικήθηκε. Το ελληνικό γένος ποτέ δεν αποδέχτηκε την ήττα του, παρ΄ ότι έμεινε σχεδόν ακέφαλο στην αρχή, μιας και το μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής του ηγεσίας εξολοθρεύτηκε.
Αυτό το χρωστά κατά πολύ στην Εκκλησία, που έγινε απαραίτητη και πολύτιμη , όχι μόνο ως θεσμός αλλά και ως χώρος. Ο εκκλησιασμός των χριστιανών γινόταν βέβαια για προσευχή , αλλά και για ψυχική επαφή και εθνική συνταύτιση. Η εκκλησία διαφύλαξε την ταυτότητα του Γένους κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας και πρωτοστάτησε στα δρώμενα της ελληνικής επανάστασης του 1821.
Όταν ήρθε λοιπόν, το πλήρωμα του χρόνου, μην αντέχοντας άλλο τα δεινά της σκλαβιάς, το Έθνος ορθώθηκε σαν ένας άνθρωπος, με σκοπό την αποτίναξη της Οθωμανικής κυριαρχίας και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους. Ήταν άνοιξη, 25 Μαρτίου 1821, όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το Λάβαρο της Επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας στα Καλάβρυτα.
Την ημέρα αυτή που διαλέχτηκε για να εξαγγελθεί στην ανθρωπότητα το μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου (ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου), την ίδια μέρα, η ελευθερία έκανε τα πρώτα της αποφασιστικά βήματα για την επιστροφή της στην Ελλάδα. Και δεν είναι τυχαίο αυτό το γεγονός.
Το έδαφος βέβαια είχε προετοιμαστεί κατάλληλα από διάφορες εξεγέρσεις – που πνίγηκαν στο αίμα- από το Ρήγα Φεραίο, αυτόν το φλογερό οραματιστή πατριώτη , και από τη Φιλική Εταιρεία.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Παπαφλέσσας, Παλαιών Πατρών Γερμανός, Μακρυγιάννης, Μπουμπουλίνα, Αθανάσιος Διάκος, Μαντώ Μαυρογένους, Κωνσταντίνος Κανάρης, Μάρκος Μπότσαρης, Ανδρέας Μιαούλης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Παπανικολής, Νικηταράς, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Αλέξανδρος Υψηλάντης… Σούλι και Ζάλογγος, Μεσολόγγι και Γραβιά, Αλαμάνα, Τριπολιτσά, Δερβενάκια και Ψαρά…
Μεγάλες επιτυχίες και μεγάλες αποτυχίες. Ομοψυχία, αλλά και διχόνοιες και συγκρούσεις. Ο αγώνας άλλαξε πολλές φορές μορφή. Άλλοτε φαινόταν πως θα έχει αίσιο τέλος και άλλοτε πως όλα έχουν χαθεί.
Δεν ήταν όμως δυνατόν να πάνε χαμένες τόσες θυσίες και τόσο αίμα.
Τότε γίνεται το θαύμα…. Το αδύνατο γίνεται δυνατό. Το όνειρο , απτή πραγματικότητα. " Η τύχη μας " λέει ο Μακρυγιάννης, " έχει τους Έλληνες , πάντοτε ολίγους. Παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. " Αυτή η μαγιά είναι η σπίθα που έφερε το θαύμα. Και η σπίθα ήταν η πίστη. Η πίστη στο Θεό και η αγάπη για ελευθερία.
"Ελευθερία ή Θάνατος " Είναι η κραυγή, το σύνθημα της Επανάστασης, που έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας. «Ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της πατρίδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του » λέει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Κανένας συμβιβασμός λοιπόν. Και όπως γράφει ο Ρήγας Φεραίος στο «Θούριο»: "Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή". Φράσεις διαχρονικές, που αναδεικνύουν το μεγαλείο της ψυχής των αθάνατων αγωνιστών του 1821 και το αδάμαστο ελληνικό πνεύμα.
Το '21 είναι για μας ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο. Μαρτυρεί την ακατάλυτη δύναμη της φυλής μας. Ας αποτελέσει λοιπόν για όλους εμάς τους σύγχρονους Έλληνες, ειδικά σήμερα που η χώρα μας διανύει μια πολύ δύσκολη ιστορική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική περίοδο, πηγή δύναμης, αισιοδοξίας και ελπίδας! Και ας έχουμε πάντα χαραγμένα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας τα αθάνατα, ηρωικά λόγια του Αθανάσιου Διάκου: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω».
Λίγα λόγια για την κα Λυγδά:
Η Ιουλία Λυγδά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λήμνο. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής – Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στην Παιδαγωγική και με υποτροφίες επίδοσης σε κάθε έτος σπουδών.
Είναι καθηγήτρια φιλόλογος και έχει υπηρετήσει σε Γυμνάσια και Γενικά Λύκεια του Νομού Λέσβου και ως Εκπαιδεύτρια ενηλίκων σε Ι.Ε.Κ. Διετέλεσε Διευθύντρια και Υποδιευθύντρια του ΙΕΚ Λήμνου, όπου υπηρετεί σήμερα. Γνωρίζει Αγγλικά και έχει άριστη γνώση Η/Υ. Έχει παρακολουθήσει πάρα πολλά σεμινάρια, επιμορφωτικά προγράμματα, συνέδρια και έχει συμμετάσχει σε επιστημονικές ημερίδες, με θέματα εκπαιδευτικού και κοινωνικού περιεχομένου, συνέδρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλα.
Έχει συμμετάσχει ως Εισηγήτρια σε Πανελλήνια Εκπαιδευτικά Συνέδρια και Ημερίδες. Έχει κάνει δημοσιεύσεις άρθρων σε επιστημονικά και άλλα περιοδικά, κριτική βιβλίου και δημοσίευση σε βιβλίο για τα Αρχαία Ελληνικά (είναι υπό έκδοση).
Εξελέγη Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Μύρινας Λήμνου για την τετραετία 2007-2010. Διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας, καθώς και Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος πολλών Σχολικών Επιτροπών Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Μύρινας. Κατείχε το αξίωμα του Γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου Μύρινας και υπήρξε τακτικό μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής. Παράλληλα διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος της Διαδημοτικής Επιχείρησης Διαχείρισης Απορριμμάτων και Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης Λήμνου (Δ.Ε.Δ.Α.Π.Α.Λ.) - Ανώνυμη Εταιρεία Ο.Τ.Α.
Έχει αναπτύξει έντονη και αξιόλογη δράση κυρίως στον τομέα της Παιδείας, του Πολιτισμού και της Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης στο νησί της Λήμνου. Διοργάνωσε πολλές εκπαιδευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις ποικίλου περιεχομένου και εκπαιδευτικά προγράμματα. Ξεκίνησε και εφάρμοσε με μεγάλη επιτυχία καινοτόμα Προγράμματα Ανακύκλωσης, όπως η Συλλογή και Ανακύκλωση των βρώσιμων, χρησιμοποιημένων ελαίων.
