Σύμφωνα με τον μύθο λοιπόν, κάποτε ο Φιλοκτήτης έτυχε να περνά από την Οίτη, όταν ο Ηρακλής ζητούσε από το γιο του Ύλλο να ανάψει την πυρά, για να τον κάψει, αλλά εκείνος δίσταζε.
Από τους παρευρισκόμενους μόνο ο Φιλοκτήτης πήρε την πρωτοβουλία κι έτσι ο ήρωας του χάρισε το τόξο του και τα δηλητηριασμένα βέλη του, για να τον ευχαριστήσει. Ο Φιλοκτήτης ήταν ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης. Στην Οδύσσεια, ο Οδυσσέας λέει στους Φαίακες ότι «μόνο ο Φιλοκτήτης με ξεπερνούσε στο τόξο».
Στην πορεία ο Φιλοκτήτης έγινε βασιλιάς 4 πόλεων στην περιοχή της Θεσσαλίας νότια των Τεμπών (Μελίβοια, Μυθώνη, Θαυμακία, Ολιζών) και συμμετείχε στην Τρωική Εκστρατεία με 7 πλοία.
Πηγαίνοντας στην Τροία να πολεμήσουν στον Τρωικό Πόλεμο, ο στόλος των Ελλήνων σταμάτησε για ανεφοδιασμό στη Λήμνο.
Εκεί, ένα δηλητηριώδες φίδι τσίμπησε τον Φιλοκτήτη, προκαλώντας του αφόρητους πόνους και τραύμα με ανυπόφορη δυσοσμία.
Οι μέρες περνούσαν, το τραύμα δεν επουλωνόταν και μη μπορώντας να αντέξουν την ανυπόφορη οσμή, οι Έλληνες, ομόφωνα αποφάσισαν να αφεθεί ο τραυματίας Φιλοκτήτης στο νησί της Λήμνου και να συνεχιστεί η εκστρατεία χωρίς αυτόν.
Ξεχασμένος από τους πάντες, ο άνδρας κατάφερε να γιατρευτεί με τη βοήθεια της Λημνίας Γης και να επιβιώσει για 10 ολόκληρα χρόνια.
Όμως, η μοίρα φαίνεται να μην τον ήθελε να μένει για πάντα στο νησί.
Ένας χρησμός τού έδωσε την ευκαιρία να φύγει από τη σπηλιά και να σμίξει ξανά με τους άντρες του, καθώς όντας κάτοχος του τόξου και των δηλητηριωδών βελών του Ηρακλή, κλήθηκε να βοηθήσει στη μάχη για την πτώση της Τροίας.
Μια αντιπροσωπία Ελλήνων επέστρεψε στη Λήμνο και τον πήρε μαζί της, να πολεμήσει στην Τροία, βάζοντας έτσι τέλος στο δεκαετή πόλεμο.
Έπειτα από αιώνες, η ιστορία του Φιλοκτήτη ενέπνευσε το Σοφοκλή να δημιουργήσει μια τραγωδία 1.471 στίχων, με κεντρικό πρόσωπο τον γενναίο ήρωα που σύνεδεσε το όνομά του με το νησί μας.
Δείτε το βίντεο:
