Με αφετηρία μια αυλή στο χωριό Δάφνη, το ρεπορτάζ ξεδιπλώνει τις γεύσεις, τους ανθρώπους, τη φύση και τις παραδόσεις του νησιού, μέσα από αυθεντικές εικόνες καθημερινότητας. Από τους σιτοβολώνες και τα παραδοσιακά φαγητά, μέχρι τους αμπελώνες και τους ψαρότοπους, η Λήμνος παρουσιάζεται ως προορισμός που προσφέρει την ανεπιτήδευτη ανεμελιά που τόσο έχουμε ανάγκη. Ένα καλοκαιρινό ταξίδι στο σήμερα ενός τόπου βαθιά συνδεδεμένου με τη γη και τους ανθρώπους του.
Το kathimerini.gr αναφερει:
Τέλη Μαΐου, βρισκόμαστε σε μια σπιτική αυλή στο χωριό Δάφνη της Λήμνου, και παρατηρούμε τους οικοδεσπότες να ετοιμάζουν το μεσημεριανό. Δεν γνωριζόμασταν από παλιά, ένα τηλεφώνημα ήταν αρκετό. Ναι, οι Λήμνιοι είναι βαθιά φιλόξενοι. Ο κτηνοτρόφος Γιώργος Μπανάβος μαζί με τη μαγείρισσα αδελφή του Μάλαμα και τη μητέρα τους Φωτεινή φέρνουν ένα ένα τα ντόπια καλούδια – κάθε πιάτο και μια μικρή ξενάγηση στον τόπο.
Ντομάτα, αγγούρι, μελιτζάνα, άφκο (ντόπια φάβα) και ασπρομύτικα φασόλια από το μποστάνι τους, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι διατηρούν μπαξέδες, αλλά και ζυμωτό ψωμί από δικό τους σκληρό σιτάρι, της ποικιλίας Λήμνος. Προς στιγμήν είδαμε να ζωντανεύουν μπροστά μας οι απέραντοι σιτοβολώνες που συναντήσαμε παντού, στους λόφους και στις πεδιάδες του νησιού. Τυρόπιτα με φρέσκο καλαθάκι Λήμνου, ένα από τα ΠΟΠ προϊόντα του τόπου, το οποίο λόγω ζήτησης τον βοηθάει να κρατήσει ακμαία την πρωτογενή παραγωγή του. Ήταν πολλοί εξάλλου οι κτηνοτρόφοι που ανταμώσαμε στις διαδρομές μας. Αρνί από το κοπάδι του Γιώργου ψημένο στον πετρόχτιστο φούρνο, γεμιστό όπως το φτιάχνουν το Πάσχα, και βιολογικό τσίπουρο από Μοσχάτο. Οι αμπελώνες, ο κύριος όγκος των οποίων εντοπίζεται στο προσφυγικό χωριό του Αγίου Δημητρίου, συνυπάρχουν με τους σιτοβολώνες. Στην παρέα είχαμε και την οικογένεια ενός παράκτιου ψαρά, του Βαγγέλη Τσίκοβα, ο οποίος έφερε πεσκέσι γαρίδες της περιοχής με τη χαρακτηριστική μπλε ουρά. Τις είχε ψαρέψει το προηγούμενο βράδυ στον κόλπο του Μούδρου. Η Λήμνος είναι και σπουδαίος ψαρότοπος, βιότοπος της φώκιας και του δελφινιού.
Όση ώρα απολαμβάναμε το γεύμα, τα παιδιά μας έκαναν ποδήλατο στο χωριό και έπαιζαν «πόλεμο» σε ένα καταφύγιο που είχαν φτιάξει εκεί δίπλα. Μια φευγάτη καλοκαιρινή συμμορία. Κι αυτό ακριβώς προσφέρει απλόχερα η Λήμνος, την αναγκαία ανεμελιά που αναζητάμε στις διακοπές μας, τη ζωή χωρίς άγχος και κουραστικά κανονίσματα που σε δεσμεύουν, όπως οι κρατήσεις για φαγητό και για ξαπλώστρες. Ανεμελιά που προκύπτει από τους καλοσυνάτους ανθρώπους της, τις αυθεντικές γεύσεις της, που θυμίζουν την εποχή που η ντομάτα ήταν φορτωμένη αρώματα, και το μοναδικό τοπίο της.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφόρησε την Κυριακή 15 Ιουνίου με την «Καθημερινή».
