Ειδικότερα, δήλωσε πως οι αφίξεις προσφύγων στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 1.200 το μήνα, ενώ έφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο κύμα αφίξεων προσφύγων στη Λήμνο λέγοντας πως: «Δεν υπάρχει νησί που να μην φθάνουν άνθρωποι. Μόνο στη Λήμνο, χθες, έφθασαν 150 άτομα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2013 αυξήθηκαν πάνω από τρεις φορές οι αφίξεις μέσω θαλάσσης (11.447 έναντι 3.651 το 2012) ενώ το πρώτο τετράμηνο του '14 παρατηρείται διπλασιασμός σε σχέση με το αντίστοιχο τετράμηνο του '13 (4.700 έναντι 2.077). Οι επιχειρήσεις διάσωσης του Λιμενικού γίνονται πλέον σε καθημερινή βάση.
Ιδιαίτερα σημαντικό, ωστόσο, είναι το γεγονός πως η χώρα μας δεν παρέχει άσυλο στους πρόσφυγες. Ενδεικτικό είναι το πρώτο εξάμηνο του '14, κατά το οποίο οι Αρχές αποφάνθηκαν θετικά μόνο σε πέντε αιτήματα ασύλου. Το 99% απορρίφθηκε με μεγάλη ευκολία, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Γ. Τσαρμπόπουλος.
Οι περισσότεροι από τους νεοεισερχόμενους είναι ήδη ναυαγοί και χρειάζονται τις πρώτες βοήθειες. Οι τοπικές Αρχές αισθάνονται τεράστια πίεση προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα. Δυστυχώς, για αρκετές μέρες οι πρόσφυγες παραμένουν κατάχαμα στο χώρο αποβίβασης των λιμανιών. Βρέχονται ή καίγονται από το λιοπύρι. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα δεν βρίσκεται κανείς για να τους δώσει ένα ποτήρι νερό. Οι τοπικές κοινωνίες συνηθίζουν να αποδέχονται ως αναπόφευκτο ακόμα και τους πνιγμούς ή τη στέρηση ελευθερίας, τόνισε ο Γ. Τσαρμπόπουλος, προτάσσοντας την προστασία της ανθρώπινης ζωής σ' ένα περιβάλλον ξενοφοβικό που επικρατεί σ' ολόκληρη την Ευρώπη.
Πάνω από 100 περιστατικά επαναπροώθησης ανέφερε ο ίδιος ότι έχουν γίνει γνωστά. Χαρακτήρισε «ντροπή για το κράτος μου» την τακτική της επ' αόριστον κράτησης, ζητώντας να εφαρμόζεται, όπως ο νόμος προβλέπει, δηλαδή ως έσχατο μέσον. Ανέφερε επίσης ότι πηγαίνοντας να καταθέσουν νέα αιτήματα ασύλου, στην Πέτρου Ράλλη, οι αστυνομικοί τούς κρατούν το μοναδικό έγγραφο, την αίτηση ασύλου και υπάρχουν καταγγελίες για απάνθρωπες συμπεριφορές.
Ο εκπρόσωπος της αφγανικής κοινότητας Μοχάμετ Γιουνούς ανέφερε ότι ο ερχομός τους σε ευρωπαϊκό έδαφος αποτελεί την τελευταία και μοναδική τους ελπίδα να διασωθούν: «Δεν τους τρομάζουν οι φράχτες και τα κέντρα κράτησης όταν στη Συρία βρίσκονται αντιμέτωποι με το θάνατο. Πρέπει να ξεφύγουν. Γνωρίζοντας ότι μπορεί να πνιγούν από τα κύματα του Αιγαίου. Γι' αυτό είναι αδύνατον να σταματήσει η ροή προς την Ευρώπη». Ο ίδιος κατήγγειλε ότι σε πολλά κέντρα κράτησης κρατούνται ανήλικοι και ορισμένοι ενήλικοι που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Πρόσθεσε ότι πολλοί πρόσφυγες πνίγονται στο Αιγαίο, πριν προσεγγίσουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και δεν καταγράφονται.
