Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Λήμνος>>Τα πολλά πρόσωπα της Λημνιάς Δόμνας Κουντούρη

the roots web banners 06

Τα πολλά πρόσωπα της Λημνιάς Δόμνας Κουντούρη
26.06.2014 | 14:39

Τα πολλά πρόσωπα της Λημνιάς Δόμνας Κουντούρη

Συντάκτης:  Παναγιώτης Σκαπέτης
Κατηγορία: Λήμνος

Συνέντευξη της Λημνιάς καλλιτέχνιδας Δόμνας Κουντούρη, φιλοξενεί toportal.gr.

H Δόμνα μιλάει για όλα στην Αριάδνη Λουκάκου

 Η Δόμνα είναι διάσημη. Το ξεχνάς, αλλά μετά πας μαζί της για καφέ και όλοι σας κοιτάζουν. Προσπάθησα να της πάρω συνέντευξη σήμερα, πράγμα δύσκολο, καθότι είμαστε φίλες και κάθε τόσο μας έπιαναν τα γέλια.

Play:

– Πώς αποφάσισες να γίνεις τραγουδίστρια;

– Δεν ήταν απόφαση ακριβώς, γιατί από μικρή ηλικία ασχολήθηκα με το τραγούδι. Δηλαδή τραγουδούσαμε πολύ, από παιδιά, με τα δυο μου ξαδέλφια, τα οποία έχουν πάρα πολύ ωραίες φωνές. Ε, χορωδία μετά στο σχολείο, αλλά οι δυνατότητες στο νησί ήταν λίγες. Θα μπορούσα τότε να έκανα πιάνο, το ήθελα πάρα πολύ, αλλά δε με άφησαν. Δράμα. Τώρα βέβαια οι γονείς μου είναι δίπλα μου και γενικά με έχουν υποστηρίξει πάρα πολύ σε ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου, είναι το μόνο μου στήριγμα.  

ΧΟΤ ΣΕΛΕΜΠΡΙΤΥ

«Πότε πήγα στο fame story; το 2005. Είχα φύγει βέβαια από τη Λήμνο από το ’96. Σπούδασα ηχοληψία, δούλεψα σαν ηχολήπτης αλλά και τραγούδησα σε διάφορα σχήματα. Στο fame story μπήκα το ‘04 και έφυγα, αποχώρησα το ‘05. Έκατσα 3,5 μήνες περίπου. Πήρα την απόφαση, γιατί πήγαινα σε οντισιόν και έβλεπα ότι προτιμούσαν παιδιά που είχαν βγει από τα ριάλιτυ. Και έτσι έστειλα ένα βιογραφικό, με τρεις λέξεις, μία φωτογραφία, και μου απάντησαν και κάπως ετσι έγινε».

– Και πώς ήταν;

– Χάλια, χάλια.

– Με το που πήγες στο fame story έγινες κατευθείαν διάσημη.

– Εε ναι αυτό εγώ δεν το’ χα συνειδητοποίησει όσο ήμουν «μέσα», την έκταση δηλαδή, αλλά είχα γίνει, ναι. Όχι διάσημη απλώς. Σελέμπριτυ! χαχα

– Σελέμπριτυ...

– Ναι, ναι.

– Και πώς είναι αυτό;

– Ε αυτο είναι τρομαχτικό. Απλά. Για μένα ήταν μία τρομαχτική εμπειρία, σίγουρα δεν ήξερα καθόλου να το διαχειριστώ και δεν το εκμεταλλεύτηκα όπως θα’ πρεπε τον καiρό που υπήρξα τόσο... χοτ σελέμπριτυ χαχα γιατί πραγματικά έχω ζήσει σκήνες που δεν θα τις είχα δει ποτέ αν δεν είχα πάει εκεί ρε παιδί μου, ήταν μία εμπειρία αυτό. Αλλά τρομακτική εμπειρία για μένα.

– Γιατί;

– Γιατί είναι τρομακτικό να βγαίνεις έξω και να πηγαίνεις κάπου και όλοι να ασχολούνται με σένα ψιψιψι και ά ήρθε αυτός και να σε κοιτάνε και να μην μπορείς να χαλαρώσεις λεπτό.

– Δε σου άρεσε που έβγαινες και σε ξέραν όλοι;

-Δεν το χάρηκα, όχι. Γιατί δεν έγινα και διάσημη από πράγματα που θα ήθελα να γίνω. Δηλαδή έγινα διάσημη «φούσκα» δεν έγινα διάσημη σε μία βάση που είχε χτιστεί όπως θα ήθελα.

– Υπάρχουν ακόμα και τώρα μετά από τόσα χρόνια άνθρωποι που μπορεί να λένε «Ποια Δόμνα; Α! Η Δόμνα από το fame story». Σε ενοχλεί;

– Υπάρχουν, αν και κυριως με αναγνωριζουν απο τη φωνη μου περισσότερο. Όχι δε μ ενοχλεί πια.

– Τώρα είσαι έτοιμη να γίνεις πάλι «διάσημη» με τον τρόπο που ήσουν τότε;

– Τώρα έχω την εμπειρία, ναι.. αλλά από την άλλη τώρα μπορεί να είναι κι αργά, ποιος ξέρει;

– Τελευταία ερώτηση σε σχέση με το fame story, υπόσχομαι. Το’ χεις μετανιώσει που πήγες;

– Όχι δε μετανιώνω για αυτά που κάνω. Αν μπορείς να πεις ότι  μετανιώνω για κάτι, είναι για κάποιες επιλογές που έκανα όταν βγήκα από κει, αλλά εντάξει, αφού έτσι έγινε, μάλλον έτσι έπρεπε να γίνει.

– Την εξαργύρωσες πιστεύεις όλη αυτή τη διασημότητα;

– Οχι. Όχι, όχι, όχι. Δεν το έκανα. Σε καμία περίπτωση. Οικονομικά ας πουμε δεν το χειρίστηκα με... σύνεση...

ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΕ ΞΕ-ΧΑΡΑ ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ

– Θα μπορούσες να ‘χεις βγάλει πολλά λεφτά, θες να πεις και δεν έβγαλες.

– Ακριβώς, ναι.

– Γιατί;

-Γιατί δε δέχτηκα κάποιες προτάσεις για δουλειά. Δηλαδή θεώρησα ότι εγώ, αισθητικά, δε θα κολλούσα ρε παιδί μου εκεί πέρα και αυτό ήταν και μία δήλωσή μου απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα... Ας πούμε, μου πρότειναν να πάω δίπλα σ’ έναν μεγάλο καλλιτέχνη κι εγώ δεν ήθελα. Ε γιατί δεν είχα δίσκο, γιατί δεν ένιωθα έτοιμη, ήταν πολλά αυτά που με συγκρατούσαν. Δεν ήθελα βασικά για αισθητικούς κυρίως λόγους. Δηλαδή εγώ μ’ αυτόν το μηχανισμό «μπουζούκια» ρε παιδι μου... δεν το’ χω καθόλου. Δεν τον ήθελα πως να στο πω.

– Αυτόν το μηχανισμό - μπουζούκια που δεν ήθελες, φαντάζομαι εξακολουθείς να μην τον θέλεις. Δηλαδή αν σου γινόταν τώρα μία τέτοια πρόταση, θα πήγαινες;

– Ναι τώρα θα πήγαινα.

– Με χαρά;

– Δεν ξέρω με χαρά με ξε-χαρά, θα πήγαινα πάντως. Ναι, γιατί όχι.  

ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ

– Οπότε πάμε στο τώρα. Πως είναι σήμερα η ζωή ενός τραγουδιστή;

-Δύσκολη.

– Δηλαδή;

– Ε δηλαδή πολύ δύσκολη. Δεν υπάρχουνε δουλειές και τα πράγματα είναι δύσκολα και όταν αγαπάς το τραγούδι και δεν είναι μόνο ότι τραγουδάς, αλλά γράφεις και τραγούδια και θες να τα ηχογραφήσεις και να κάνεις και παραγωγή, χρειάζεσαι χρήματα. Και για να τα επικοινωνήσεις, επίσης χρειάζεσαι χρήματα και γενικότερα... χρειάζεσαι χρήματα χαχαχ εεε ναι χρειάζεσαι χρήματα τώρα, τί να λέμε. Και έτσι ναι, νομίζω ότι τώρα θα πήγαινα στα μπουζούκια. Ενώ τότε, όταν ήμουνα μικρή, σνόμπαρα κάποιες προτάσεις. Ίσως δε θα ‘πρεπε.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ

– Θα έκανες τώρα μια δουλειά κανονική; Θα πήγαινες να πιάσεις δουλειά σε ένα γραφείο, ας πούμε;

– Κοίτα, πήρα πρόσφατα το πτυχίο μου, από το εθνικό ωδείο και έγινα και επισήμως δασκάλα στο σύγχρονο τραγούδι.

– Συγχαρητήρια!

– Ευχαριστώ και θα ασχοληθώ σίγουρα με τη διδασκαλία, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Μου αρέσει πάρα πολύ, ανυπομονώ να βρω τα πρωτάκια μου. Γιατί δεν νομίζω ότι θα μπορούσα ασχοληθώ με κάτι άλλο πέρα από το τραγούδι. Το τραγούδι με ενδιαφέρει συνολικά, δηλαδή και το πως μπορεί να γραφτεί,  και πως μπορεί να ηχογραφηθεί, και πως μπορείς να το «πεις», και ποια φωνή μπορεί να το πει καλύτερα.

– Επειδή λες συνολικά... εσύ τραγουδάς, γράφεις μουσική και στίχους, έχεις κάνει σπουδές ηχοληψίας και έχεις αποφοιτήσει από το εθνικό ωδείο. Παίζεις πόσα όργανα; Πιάνο; Κιθάρα;

– Κιθάρα παίζω καλύτερα, αλλά και πιάνο βέβαια.

ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΑΥΤΙ

– Τι πιστεύεις ότι κάνει τον καλό τραγουδιστή;  

-Ένα καλό αυτί κάνει έναν καλό τραγουδιστή. Ένα καλό αυτί, μία καθαρή ιδιαίτερη χροια και μια φωνή πηγαία... από την καρδιά ρε παιδί μου, να πηγάζει από την καρδιά.

– Θεωρείσαι περισσότερο λαϊκή τραγουδίστρια έτσι δεν είναι;

– Όχι δε θα το’ λεγα.

– Εσύ που θα κατέτασσες τον εαυτό σου;

– Κοίτα, ο πρώτος μου δίσκος ήτανε ποπ, το πιο γνωστό τραγούδι μου είναι το «Δε θα μαι εδώ» το οποίο είναι ένα ποπ τραγούδι...

Αλλά είναι αλήθεια ότι μέσα μου κυλάει κ παραδοσιακό ποταμάκι και το λαϊκό -το παλιό, το καλό λαϊκό και το νέο κύμα και το ρεμπέτικο...

Στο ‘πα και στο ξαναλέω:

Μ’αεροπλάνα και βαπόρια

Βίρα τις Άγκυρες

Το δικό σου το μαράζι

– Ποια είναι η αγαπημενη σου τραγουδιστρια;

– Η Αρέθα Φράνκλιν.

– Ναι; Όχι η Έλλα Φιντζεραλντ ας πούμε;

– Όχι, όχι Αρέθα Φράνκλιν και ξερό ψωμί χαχαχ.

– Το τελευταίο τραγούδι που έβγαλες ποιο είναι;

– Το «Σε λάτρεψα», που το αγαπώ και πολύ. Στίχοι – μουσική δικοί μου.  Όλα μου τα τραγούδια μου πλέον κυκλοφορούν στο youtube δωρεάν για όλους.

– Από τη δική σου δισκογραφία συνολικά ποιο είναι το πιο αγαπημένο;

– Πολύ δύσκολη ερώτηση. Μάλλον το «Έχει αρχή ο έρωτας» από τον πρώτο μου δίσκο.

– Μία ερμηνεία που θεωρείς αξεπέραστη;

– Βίκυ Μοσχολιού – Πώς έφυγες

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΖΟΡΙΚΟΣ

– Ας υποθέσουμε ότι ζεις σε έναν τέλειο κόσμο μία τέλεια ζωή. Πως τη φαντάζεσαι;

– Τα φαντάζομαι πολύ τέλεια όλα. Δηλαδή ότι έχουν όλοι τα πάντα, ό,τι θέλουν, ό,τι τους χρειάζεται και ότι ο καθένας μπορεέ να κάνει αυτό για το οποίο είναι φτιαγμένος. Γενικότερα φαντάζομαι έναν κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που ζούμε. Δυστυχώς. Αυτός ο κόσμος που ζούμε είναι πολύ ζόρικος.

– Πιστεύεις στην πολιτική; Ψήφισες;

– Δεν ψήφισα, όχι. Δε με ψήνει κανένας πάρα πολύ.

– Σε πειράζει που δεν ψήφισες;

– Όχι. Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε μια επανάσταση.Την επανάσταση των όχι. Αυτό χρειαζόμαστε, να πούμε όχι σε κάποια πράγματα, να μην τα κάνουμε για να αλλάξει το σύστημα. Δεν πιστεύω στις ματωμένες επαναστάσεις και στο ξύλο στους δρόμους. Πιστεύω ότι έπρεπε να μη δεχτούμε να πληρώσουμε, ναι. Κι ας γυρνούσαμε και στη δραχμή ακόμα. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα μας έπαιρνε, αλλά σαν οικονομία θα μπορούσαμε να ορθοποδήσουμε, γιατί σαν χώρα έχουμε τα πάντα και αν τα εκμεταλλευτούμε σωστά, μπορούμε να είμαστε πολύ... χάι. Αλλά είμαστε βλάκες.

– Γιατι δεν κατεβαίνεις για προεδρος;

– Χαχα ε δε νομίζω ότι έχω τα απαραίτητα προσόντα για να ασχοληθώ με την πολιτική.

– Γιατι τα έχει ας πούμε ο Χαϊκάλης;

– Δεν ξέρω εγώ πάντως δεν... Για να είσαι πολιτικός πρέπει να είσαι ρήτορας και λαοπλάνος κ δολοπλόκος. Ίσως σε μια άλλη πραγματικότητα να με ενδιέφερε. Ίσως.

-Η ιδανική δική μου ζωή είναι να κοιμάμαι ό,τι ώρα θέλω και να ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω, αυτό είναι το βασικό. Θεωρώ ότι από αυτό εξαρτάται η ευτυχία, είναι πολύ βασικό για τον κάθε άνθρωπο να μπορεί να φτιάχνει το πρόγραμμά του όπως αυτός επιθυμεί. Από μικρή ηλικία μας έχουνε βασανίσει να μας ξυπνάνε 6.30 η ώρα το πρωί να πάμε στο σκατοσχολείο και ενώ είμαστε παιδάκια και έχουμε τόση ενέργεια και θέλουμε να την εκτονώσουμε, μας βάζουνε να καθόμαστε όλη μέρα σε μια σκατοκαρέκλα...

ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΑΣΗ ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΥΛΙΚΟ

– Περνάς περιόδους που αισθάνεσαι λιγότερο δημιουργική;

-Ναι φυσικά, εννοείται και δεν είναι ευχάριστο, αλλά δεν μπορείς να το αποφύγεις. Κάποια στιγμή χρειάζεται να έρθει η νύχτα για να μαζέψεις υλικό. Αλλιώς πώς θα δημιουργήσεις;

– Σε τι φάση δηλαδή μαζεύεις υλικό;

– Σε κάθε φάση μαζεύεις υλικό, υλικό μαζεύεις και που βλέπεις τ’αστέρια και το φεγγάρι και τον ήλιο. Μπορεί να γράψω κι όταν είμαι ανεβασμένη κι όταν είμαι πεσμένη.

– Και πολύ;

– Ναι.

– Πόσο πολύ δηλαδή;

– Πολύ.

– Εσύ πως το ορίζεις το πολύ; Πότε λες στοπ γενικότερα;

-Με το στομάχι μου το καταλαβαίνω το πολύ. Κατ’ ευθείαν. Και τότε λέω εδώ ώπα. Το στομάχι, ναι.

– Αυτό το έχεις και με τους ανθρώπους;

– Εντάξει, δίνω περισσότερο χρόνο πλέον, όμως τελικά, η πρώτη εντύπωση είναι και η πιο καθοριστική.

ΧΕΙΡΟΦΡΕΝΟ

– Η φύση σου αρέσει;

– Πάρα πολύ.

– Και πώς είναι να ζεις στην Κυψέλη και να σου αρέσει η φύση;

– Δεν είναι και πολύ ωραία.

– Στη γειτονιά σου υπάρχει εγκληματικότητα;

– Όχι λιγότερο ή περισσότερο από άλλες γειτονιές. Η Αθήνα πιστεύω είναι ακόμα μια ασφαλής πόλη.

– Δε φοβάσαι όταν γυρνάς μόνη σου το βράδυ;

– Όχι.

– Δε φοβάσαι γενικά;

– Είμαι προσεκτική, αλλά όχι, δεν είμαι φοβητσιάρα.

– Παίρνεις ρίσκα;

– Έχω πάρει στη ζωή μου πολλά, μέχρι κάποια ηλικια έπαιρνα συνεχως. Μετα... τραβηξα χειροφρενο και αποφασισα οτι πρεπει να σκεφτομαι λιγο παραπανω πριν κανω κατι, να σταματήσω τις βλακείες.

– Πως το αποφάσισες;

– Έγινε κάτι... μια ψυχολογικη μεταβαση πες το. Ήμουν και σε μια ηλικια που ειπα ότι μήπως εδώ να ωριμαζαμε λιγάκι. Εκεί γυρω στα 30 ας πουμε.

– Και; Σταμάτησες;

– Όσο μπορούσα, ναι.


ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΕ ΣΕΒΕΣΑΙ

– Όταν σε έβλεπα στο fame story έβρισκα ότι έχεις πολύ πλάκα. Αυτή, έλεγα, δεν ανήκει εκεί μέσα. Πόσο ήσουνα; 20;

– 25.

– Ναι και μου είχες δώσει την εντύπωση ότι ήσουνα τρελός τσαμπουκάς. Ενώ δεν είσαι καθόλου. Δεν σε έχω δει ποτέ ούτε να τσακώνεσαι ούτε να θυμώνεις. Τότε όμως, ήσουν επιθετική.

– Όχι Αριάδνη, αμυνόμενη ήμουν, δεν είμαι επιθετικός άνθρωπος. Αρκεί να με σέβεσαι.

ΝΑ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

– Τι θα συμβούλευες κάποιον που ξεκινάει τώρα;

– Θα έλεγα «στους νέους» να αρπάζουν τις ευκαιρίες, να μην κάνουν τις βλακείες που έκανα εγώ.

– Θεωρείς ότι έκανες βλακείες;

– Ναι έκανα βλακείες πολλές.

– Και σκοπεύεις τώρα να επανορθώσεις;

– Μπα δεν σκοπεύω να επανορθώσω, συνεχίζω να κάνω τις ίδιες βλακείες.

– Χαχα δηλαδή;

– Ε δεν είμαι των δημοσίων σχέσεων, δεν είμαι του γλειψίματος γενικότερα. Τί να κάνω. Αφού δεν είμαι. Δε μπορώ.

 

Πηγή: toportal.gr

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το
youtube channel