Από ύψος 3,67 μέτρων «ατενίζουν» οι Καρυάτιδες τον δεύτερο θάλαμο του ταφικού μνημείου της Αμφίπολης.

Τη νύχτα της 25ης προς 26 Σεπτεμβρίου του 1940, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν αυτοκτόνησε με μορφίνη στο Hotel de Francia, του Portbou, ενός παραλιακού χωριού της Καταλονίας, εγκλωβισμένος μαζί με άλλους Εβραίους που προσπαθούσαν να διαφύγουν στις ΗΠΑ, υπό την απειλή του φρανκικού καθεστώτος ότι θα τους εκδώσει στην ήδη κατεχόμενη από τους Ναζί Γαλλία. Αντί άλλου αφιερώματος, ένα μικρό απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό Τα παιδικά χρόνια στο Βερολίνο το χίλια εννιακόσια (μετάφραση Ιωάννα Αβραμίδου, Άγρα, 2005).

Με την αφαίρεση τριών σειρών από τους πωρόλιθους του τοίχου σφράγισης, μπροστά από τον δεύτερο διαφραγματικό τοίχο, αποκαλύφθηκαν ολόκληρες οι Καρυάτιδες, οι οποίες έχουν ύψος 2,27μ. Φορούν ποδήρη χιτώνα και μακρύ κροσσωτό ιμάτιο με πλούσιες πτυχώσεις. Φέρουν κοθόρνους, οι οποίοι είναι διακοσμημένοι με κόκκινο και κίτρινο χρώμα, ενώ τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους έχουν αποδοθεί με εξαιρετική λεπτομέρεια.    

Η Βίκη Βελλοπούλου σπούδαζε γαλλική φιλολογία αλλά στην πορεία κατάλαβε ότι θέλει να ασχοληθεί με το σινεμά. Έτσι άλλαξε τις σπουδές της. Με το ντοκιμαντέρ ασχολείται από τότε που βρέθηκε στη Γαλλία για μεταπτυχιακό και το πρώτο που γύρισε ήταν μια καταγραφή ανθρώπων που ασχολούνται με μπονσάι. Το 2000 επέστρεψε στην Ελλάδα για να κάνει μία ταινία μικρού μήκους και έτσι ξεκίνησε ένα «ταξίδι» που έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα γοητευτικό. Από τότε έχει κάνει πολλές ταινίες και διάφορα ντοκιμαντέρ. Τα ταξίδια ήταν πάντα μέρος της ζωής της έτσι κι αλλιώς, δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτά. Είχε την τύχη να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο όταν η ταινία της «Αρκούδα» επιλέχτηκε να παιχτεί σε διάφορα φεστιβάλ σε 35 χώρες του κόσμου.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου το 1851 και διαμορφώθηκε μέσα σε μια οικογένεια φημισμένων τηνίων μαρμαρογλυπτών. Ο πατέρας και ο θείος του διατηρούσαν εργαστήρι μαρμαρογλυπτικής με υποκαταστήματα στη Σμύρνη, στο Βουκουρέστι και στον Πειραιά. Ο πατέρας του τον ξεχώριζε ως πρωτότοκο από τα πέντε αδέλφια του και τον προόριζε ως συνεχιστή της επιχείρησης. 

Μεγαλώνοντας, θα αγαπήσει το μάρμαρο, όχι σαν το μέσο που θα του αποφέρει χρήματα, αλλά σαν το υλικό που πάνω του θα λαξέψει τις ζωηρές εικόνες του μυαλού του. Η ρήξη με τον πατέρα του ήρθε, αλλά ο Γιαννούλης κατάφερε να πετύχει το στόχο του. Να πάει στο Σχολείον των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) με δάσκαλο τον Λεωνίδα Δρόση και από το 1872, με υποτροφία του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου, να συνεχίσει στην Ακαδημία του Μονάχου.

Τη ματαίωση όλων των επόμενων παραστάσεων για την παραγωγή «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, ανακοίνωσε ο θεατρικός οργανισμός Ακροπόλ.

«Δυστυχώς η παράσταση δεν έτυχε της ανάλογης ανταπόκρισης από το κοινό με αποτέλεσμα η μέχρι σήμερα οικονομική ζημία να είναι μεγάλη και να μην μας επιτρέπει τη συνέχισή της. Όλες οι συμβατικές υποχρεώσεις της Ακροπόλ Α.Ε. προς τους συνεργάτες και συντελεστές της παράστασης θα ικανοποιηθούν στο ακέραιο» αναφέρει η ανακοίνωση του οργανισμού .

απ’ τη σοφία»

Για να θυμηθούμε τον αιρετικό και υπέροχο E. E. Cummings που έφυγε απο τη ζωή σαν σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου του 1962, η Μαρία Τσάκος μεταφράζει μια συντομευμένη εκδοχή του άρθρου της βιογράφου του Susan Cheever με τίτλο The Prince of Patchin Place (Vanity Fair, τεύχος Μαρτίου 2014), ενώ ο Χάρης Βλαβιανός επιλέγει για το dim/art ένα ποίημα από τη συλλογή «λοιπόν ας φιληθούμε – ερωτικά ποιήματα» (Εκδ. Πατάκη – 2014, μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, Γιάννης Δούκας).

Ο Πρίγκηπας του Patchin Place