Είχα πολύ καιρό να ευχαριστηθώ μια μυθοπλασία. Να διαβάζω απνευστί και να μη θέλω να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου, να απολαμβάνω την αλληλουχία των λέξεων και των νοημάτων, τη μαεστρία του συγγραφέα, τη δεινότητα του μεταφραστή, την αρτιότητα ενός λογοτεχνικού έργου.
Είχα πολύ καιρό να νιώσω το τσεκούρι του Κάφκα.
Το περί ου ο λόγος βιβλίο είναι ο «Αστερισμός Ζωτικών Φαινομένων» του Anthonny Marra από τις εκδόσεις Ίκαρος. Η ιστορία του εκτυλίσσεται στην Τσετσενία, τις τελευταίες ημέρες του 2004 επί ρωσικής εισβολής και κατoχής, αλλά ανατρέχει και μια δεκαετία πίσω. Οι έξι βασικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος εκπροσωπούν όλες τις αρετές αλλά και τις βαρβαρότητες που μπορεί να επιδείξει το ανθρώπινο είδος. Άλλοι ερωτεύσιμοι και άλλοι βδελυροί. Στο βιβλίο πρωταγωνιστεί η ζωή με τα πάθη, τις ανάγκες της, τις ανατροπές, τις συμπτώσεις, τη δύναμη, την αθλιότητα και το μεγαλείο της. Δίχως μια Αλήθεια, αλλά με τις πολλές όψεις της. Μια ατμοσφαιρική τοιχογραφία δουλεμένη με αίμα, όνειρα, απόγνωση και ελπίδα. Φαιά σαν τα καμένα δάση του Έλνταρ, φωτεινή σαν ουράνιο τόξο που το σχηματίζουν βλέμματα και χειρονομίες που έρχονται από τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης και είναι εκείνα τα υλικά που τη δικαιώνουν. Είναι εντυπωσιακό πώς ένας τόσο νεαρός συγγραφέας κατόρθωσε να γράψει έναν τόσο «έμπειρο» και εν-πυρο αφήγημα. Η μεταφορά του στα ελληνικά είναι αριστοτεχνική και αυτό οφείλεται σε έναν μαέστρο του είδους. Τον Αχιλλέα Κυριακίδη άνευ άλλων συστάσεων. Αν αποφασίσετε να διαβάσετε ένα βιβλίο το επόμενο διάστημα, ας είναι η συγκλονιστική ιστορία της Σόνια, του Άχμεντ και της Χαβάα. Θα με θυμηθείτε.
* Απόσπασμα από την επιστολή του Κάφκα στον ιστορικό τέχνης Όσκαρ Πόλακ
