Η πιο συχνή πάθηση της χοληδόχου κύστης, είναι η δημιουργία λιθου, που οφείλεται κυρίως στη στάση της χολής μέσα στη χοληδόχο κύστη.
Τις περισσότερες φορές, η χολολιθίαση δεν παρουσιάζει κλινικά συμπτώματα.
Όταν αυτά παρουσιαστούν η αντιμετώπιση είναι ολική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης.
Οι πιο επικίνδυνοι λίθοι είναι οι μικροί, γιατί μπορούν να περάσουν στον χοληδόχο πόρο και να τον φράξουν. Αυτό προκαλεί ίκτερο ή και παγκρεατίτιδα οι οποίες είναι πολύ δύσκολες παθολογικές καταστάσεις.
Δεν ξέρουμε ακριβώς το μηχανισμό δημιουργίας των χολόλιθων, αλλά υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που ενοχοποιούνται, όπως αυξημένη πρόσληψη λίπους και πρωτεϊνών, υπερλιπιδαιμια, κίρρωση του ήπατος κ.α.
Η δημιουργία χολόλιθων είναι αποτέλεσμα του υπερκορεσμού της χολής με χοληστερόλη, στη στάση της χολής, όπως σε περιπτώσεις μειωμένης κινητικότητας και στο χρόνο σχηματισμού μικροκρυσταλλων χοληστερίνης.
Οι χολόλιθοι δεν αποβάλλονται από μόνοι τους.
Οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται με εξετάσεις αίματος και υπέρηχο.
Τα συμπτώματα είναι πόνος στο δεξιό υποχόνδριο (κάτω από τα δεξιά πλευρά) και μπορεί ν’ αντανακλά πίσω στη δεξιά οσφυϊκή περιοχή ή και προς το δεξιό ώμο.
Μπορεί να υπαρχει ναυτία, εμετό και δυσπεπτικες ενοχλήσεις.
Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης εκδηλώνεται με συμπτώματα όμοια με τη χολολιθίαση.
Οι πολύποδες της χοληδόχου κύστης (χοληστερινικοι ή αδενωματωδεις), παρακολουθούνται με τον υπέρηχο και συνεκτιμάται από τον χειρουργό, παρ΄ όλο ότι οι αδενωματωδεις πολύποδες μπορεί να εξαλλαχθούν χωρίς αύξηση του μεγέθους τους.
Η διάγνωση σε άλλες παθήσεις όπως φλεγμονή της χοληδόχου κύστης, πορσελανοειδης χοληδόχου κύστη, γίνεται με κλινική εξέταση και υπερήχους και αντιμετωπίζονται από το χειρουργό.
