Η άλλη αφήγηση έχει την κανονική ποσότητα δράματος, εκείνη που μπαίνει στον ορό και στάζει στη φλέβα και σε κάνει ΠΑΟΚτσή - μην πιστεύετε τίποτα άλλο, το δράμα σε κάνει ΠΑΟΚ. Αν ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, περνούσε στους ομίλους του Champions League ο χάρτης του ελληνικού ποδοσφαίρου ίσως να μην άλλαζε δραματικά. Θα είχε τα λεφτά που θέλει η ιστορία για να βγει ραντεβού μαζί σου. Όμως πέρα από αυτό, θα είχε συμπληρωθεί μία αλληλουχία γεγονότων που σε έκανε να πιστεύεις ότι ο Θεός βλέπει μπάλα φορώντας φανέλα Γκαρσία - να αισθάνεται και σχετικά πιο άνετα.
Ο ΠΑΟΚ έφτασε να παίζει Champions League επειδή στα play off γύρισε το παιχνίδι στα Γιάννενα και ο Ατρόμητος δεν κατάφερε να σκοράρει στο άλλο γήπεδο. Μετά μπήκε και βγήκε από τους ισχυρούς της κλήρωσης, έπαιξε καλύτερα αλλά αποκλείστηκε από τη Μέταλιστ και έφτασε για δεύτερη φορά να διεκδικεί αυτό που η μπάλα του είχε στερήσει. Αν χθες ο Λούκας ή ο Στοχ δεν έχαναν τις ευκαιρίες τους, μπορεί τώρα να λέγαμε ότι όλα τα προηγούμενα γεγονότα δεν ήταν παρά κομμάτια ενός ντόμινο που πέφτει για να κουνήσει στο τέλος το σεντόνι. Αντίστοιχα, ένας οπαδός της Σάλκε, εξίσου διαταραγμένος με μένα, έχει το δικαίωμα να σκέφτεται ότι ο ΠΑΟΚ πήρε διπλό στα Γιάννενα για να περάσει η Σάλκε στους ομίλους.
Ασφαλώς και όλα αυτά είναι ηλίθια, δεν ισχύει απολύτως τίποτα αφού δεν γίνονται βάσει σχεδίου, είναι τυχαία γεγονότα που παίρνουν μορφή με βάση άλλες, πιο σταθερές παραμέτρους. Στοιχειωδώς καλύτερη άμυνα να διέθετε ο ΠΑΟΚ, τώρα θα είχαμε άγχος μην παίξει πρώτο ματς με Μπαρτσελόνα σε άδεια Τούμπα. Όμως η ομάδα έχει κενά στην άμυνα. Θα τα καλύψει. Και θα γίνει καλύτερη, ο Ιβάν έχει ρούβλια και ευρώ. Και σιγά-σιγά, μέσα από εμπειρίες και δράματα θα μπει και στους ομίλους. Για να ζήσει άλλα δράματα. Στο τέλος θα παίζει στην Επίδαυρο. Και μετά θα μάθουμε ότι θρίαμβος είναι να επιβιώνεις από τα δράματα. Αλλά δεν θα μας έχει μείνει ψυχή να το χαρούμε. Μωρέ, δεν πάει στον διάολο και το Champions League; ΠΑΟΚ είσαι.
