Μάθε, παιδί μου, Ηθική

 

Αυτό που επιδιώκει η γαλλική κυβέρνηση δεν είναι τόσο η προστασία (μέσω της αρτιότερης εκπαίδευσης) των μαθητών και των μαθητριών από επιθετικές και αλαζονικές συμπεριφορές που παρατηρούνται (και) στα σχολεία της Γαλλίας, όσο η επισημοποίηση της «πνευματικής δύναμης» που το σχολείο (δύναται να) ασκεί στην κοινωνία. Σύμφωνα με τον Πεγιόν, «κάποιες αξίες είναι σημαντικότερες από άλλες: η γνώση, η αφοσίωση, η αλληλεγγύη, αντί για την αξία του χρήματος, της ανταγωνιστικότητας, του εγωισμού». Ο υπουργός Παιδείας της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ φοβάται ότι, αν δεν φροντίσει η Δημοκρατία για την κάλυψη του αξιακού κενού που χαρακτηρίζει τις νέες γενιές, αν δεν κοινοποιήσει τη δική της οπτική αναφορικά με τις αρετές και τα ελαττώματα, με αυτό που θεωρείται δίκαιο και με αυτό που θεωρείται άδικο, τότε κάποιοι άλλοι θα το κάνουν - και σίγουρα όχι ανιδιοτελώς• κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται «οι έμποροι και οι κάθε είδους φονταμενταλιστές».

 

Πριν από τους μαθητές, όμως, ο Πεγιόν επιθυμεί να εκπαιδεύσει πρωτίστως τους καθηγητές, καθώς ο προσδιορισμός του μαθήματος της Ηθικής είναι δύσκολος ενώ υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να εκληφθεί η κίνηση αυτή ως απόπειρα ιδεολογικής κατήχησης ή προώθησης αντικληρικών ιδεών. «Η κοσμικότητα ως νομική, φιλοσοφική και ιστορική έννοια δεν έχει μελετηθεί επαρκώς», υπογράμμισε ο γάλλος υπουργός. «Κάποιοι θεωρούν ότι η κοσμικότητα αντιτίθεται στις θρησκείες, άλλοι πιστεύουν πως πρόκειται απλώς για μια μορφή ανεκτικότητας και κάποιοι άλλοι πως αποτελεί ένα σύνολο κανόνων συμβίωσης». Για τον Πεγιόν όμως υπάρχει και μια «εσωτερική κοσμικότητα», ήτοι η ικανότητα ή μάλλον η τέχνη της διερώτησης, της αμφιβολίας και της λογικής ανάλυσης.