11.05.2014 | 22:20
La vita e bella
Aπό το Καραντί
Πόσο διαρκεί ένα σ' αγαπώ; φώναζες τότε στη μέση της Σταδίου, εγώ έτρεχα ζιγκ ζαγκ στη μέση του δρόμου, η τιράντα από το κόκκινο φόρεμα έφευγε λίγο απ' τη θέση της, ξημέρωμα στη Θεσσαλονίκη, τσακωμός, οι φωνές σου ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου, σαν να μου είχε κοπεί η φωνή, ήθελα να σου φωνάξω, ρε μαλάκα που πας; μη φεύγεις ήθελα να σου φωνάξω, ήθελα, απ' το στόμα μου έτρεχαν δάκρυα, απ΄τα μάτια μου άμμος, ένα μήνα πριν τα πόδια μας μπερδεμένα κάτω απ' τα σεντόνια, σαν κάτι κλαδιά που μεγαλώνουν σαν πλεκτή κοτσίδα, έμεινα εκεί στην προβλήτα να κοιτάζω τη θάλασσα, έφυγες, ήθελα να γίνω αστροναύτης όπως ονειρευόμουνα μικρή, να σας βλέπω όλους από ψηλά, να 'σαι κι εσύ τόσο μικρός που να μπορώ να σε λιώσω με το δάχτυλό μου, κι εγώ να είμαι καμηλοπάρδαλη, να 'ναι τα πόδια μου τόσο ψηλά να μη με φτάνεις, κι ύστερα σ' εκείνον τον επιτάφιο στη Ρώμη δεν μου πέρασες καθόλου απ' τη σκέψη, δεν υπήρχες καν στη ζωή μου, και ζούσα ρε, μα πώς ζούσα;
μια άλλη άνοιξη άκουγα στα ακουστικά την Ερημιά του Μάνου, ένα άλλο ξημέρωμα στη Ρώμη μας πήρε ο ύπνος στο νυχτερινό λεωφορείο και κάναμε γύρους στην πόλη βλέποντας όνειρα, ένα παλιό καλοκαίρι γυρίσαμε με οτοστόπ μεθυσμένοι και πέσαμε στη θάλασσα στις 10 το πρωί, ευτυχισμένοι, ένα χειμώνα ξενυχτούσαμε στη σχολή με τέρμα μουσική και μπύρες, ένα βράδυ άνοιξε το κεφάλι σου και ήταν σα να σταμάτησε η γη να γυρίζει, μετά κάπου σε έχασα, σε ξαναβρήκα και σου είπα όταν πας να μου βγάλεις τη μπλούζα θα δεις ένα σημάδι στην πλάτη σαν βαθιά γρατζουνιά, εκείνο το αναθεματισμένο το σύρμα μου 'πιασε δέρμα μαζί με φουστάνι και δεν κατάφερα και να εντυπωσιάσω τον Μιχάλη ότι τρέχω πιο γρήγορα απ' όλα τα κορίτσια του καλοκαιριού, και ακούσαμε ξέμπαρκους στα ακουστικά ξαπλωμένοι κάτω από τα αστέρια, και ρε γαμώτο η ζωή είναι ωραία, λέω να μετρηθούμε σε ταξίδια με το Σκοπελίτη, ή με την Παναγία Χοζωβιότισσα, ή με το πόσες ώρες έχεις περάσει μέσα στη Δημητρούλα συνεχόμενες, γιατί σ' έχω, το κοντέρ έχει γράψει 21, τουλάχιστον να καταλήξουμε σε καμιά βραχονησίδα και όχι σαν εκείνα τα αγάλματα στη Σιένα, τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά, χωρίς χέρια να τραβηχτούν πιο κοντά.
Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
