Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Ιστορίες>>Τρεις γυναίκες σε στάση λεωφορείου

the roots web banners 06

Τρεις γυναίκες σε στάση λεωφορείου
26.08.2013 | 14:44

Τρεις γυναίκες σε στάση λεωφορείου

Συντάκτρια:  Κυριακή Κατσάκη
Κατηγορία: Ιστορίες

Γράφει ο Silentcrossing

Τρεις γυναίκες σε στάση λεωφορείου. Ούτε που θυμάμαι πότε τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία, ούτε που τραβήχτηκε, ίσως την άνοιξη που μας πέρασε, μπορεί και το προηγούμενο φθινόπωρο, μάλλον μέσα από το 732 Άγιος Φανούριος-Ακαδημία-Ζωοδόχος Πηγή, αλλά μπορεί και όχι. Κάτι περιμένουν αυτές οι γυναίκες, ένα λεωφορείο ή κάτι πιο μεταφυσικό; Κανονικά θα έπρεπε να την είχα σβήσει από τη μνήμη του κινητού, θα προλάβαινα έτσι και το χλευασμό του φίλου μου του Γιώργου, όμως για κάποιο λόγο επέζησε με πείσμα τόσους μήνες στριμωγμένη ανάμεσα σε ψηφιακά κύματα, χωράφια με λεβάντες και πορτοκαλοκόκκινους ουρανούς, επέζησε θριαμβευτικά και μάλλον χωρίς τη δική μου συγκατάθεση, έτσι που το ντηλήτ θα ισοδυναμούσε με σωστή προδοσία.

***

Μερικές φορές θα ήθελα να γνωρίσω όλους τους ανθρώπους που συναντώ τυχαία στο δρόμο, να τους ρωτάω που πηγαίνουν κι αν είναι ευτυχισμένοι, ή έστω να κάνω χαζομάρες για να γελάσουν, να μπαίνω στα λεωφορεία και να τους γαργαλάω ή να τους βγάζω γλώσσα και να κάνω αστείες γκριμάτσες σαν τον Mr. Bean. Όλο το σκέφτομαι κι όλο το αναβάλω.

***

Που και που σ’ αυτή την πόλη συναντιούνται οι τροχιές μας, ένα τρόλεϊ που χαλάει, ας πούμε, μας κάνει κοινωνούς μιας βασανιστικής αναμονής, κερνάς τσιγάρο το διπλανό μετανάστη και κλέβεις μερικά λεπτά από την ιστορία του ή πηγαίνεις στα προσφυγικά στο Νέο Κόσμο για να φωτογραφίσεις μια ροζ κάντιλακ και συναντάς κάποιον άγνωστο που έκανε την ίδια διαδρομή για τον ίδιο ακριβώς λόγο από κάποιο άλλο σημείο της πόλης. Μπορεί αυτά να είναι τα παράσημα μας από τη ζωή, δυο-τρεις τυχαίες συναντήσεις στην Πατησίων ή στη Λένορμαν, ένα τρακάρισμα στη Λιοσίων, μια τυρόπιτα στην Ομόνοια.

***

Ένα βράδυ σε κάποιο τραίνο είχα γνωρίσει ένα κνίτη οικοδόμο, σε λίγες ώρες θα γεννούσε η γυναίκα του κι αυτός κέρναγε χασίσι όλο το βαγόνι, μια άλλη φορά ένα λυπημένο φορτηγατζή με κοριτσίστικο κτενάκι στα μαλλιά, ανέβαινε Θεσσαλονίκη να αναλάβει την νταλίκα από τον πατέρα του και είχε άγχος, με φαντάζεσαι εμένα με τα γοβάκια στη νταλίκα, μας έλεγε κι έπινε τσίπουρου Φαρσάλων όλο το βράδυ, κάποτε πάλι στα σκαλάκια της Θεμιστοκλέους έπινα μπύρα με τον φύλακα ενός μουσείου, λέγαμε λέγαμε να προλάβουμε, αλλά ήμουν και λίγο μεθυσμένος, δεν είχα γνωρίσει ποτέ από κοντά τον φύλακα ενός μουσείου και ντρεπόμουνα κάπως.

***

Σκέφτομαι τα τυχαία γεγονότα που άλλαξαν για πάντα τη ζωή μας, συναντήσεις σε βαγόνια τραίνων, βιβλία ξεχασμένα στο τραπέζι της δανειστικής βιβλιοθήκης, αδέσποτοι που βρέθηκαν τυχαία στο δρόμο μας τη συγκεκριμένη ώρα μιας συγκεκριμένης μέρας που οι αντιστάσεις μας ήταν χαμηλές κι έτσι τους πήραμε σπίτι για να γλυκαίνουν τη ζωή μας για πάντα. Ίσως τελικά αυτά να θυμόμαστε στο μέλλον, ούτε πτυχία και χωρισμούς, ούτε αρρώστιες και σκοπιές, μόνο μια μπύρα στα σκαλάκια της Θεμιστοκλέους ή ένα τσιγάρο μοιρασμένο στα δύο σε κάποια στάση λεωφορείου στην πλατεία Αττικής.

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το