Από του κανενός το ρόδο Στο φανάρι. Πλησιάζει. Ένα ουράνιο τόξο σε ανθρώπινα μέτρα. Κόκκινα χρυσάνθεμα, κροκί τριαντάφυλλα, καφετί δέρμα, μαύρα μαλλιά, μπλε μπουφαν, λευκό χαμόγελο. «Πόσα;» και του ανταποδίδω το χαμόγελο στρίβοντας την παλάμη σα να βιδώνω λάμπα. «Πέντε ευρώ κυρία». Μετράω τα κέρματα και δεν μου βγαίνουν. Κατήφεια στο πρόσωπό μου. «Πόσα έχεις;» με ρωτάει. «Τριάμιση...» «Δεν πειράζει», μου λέει και μου δίνει την ανθοδέσμη. Βρίσκω κάτι ψιλά ακόμα, αυτά τα ξέμπαρκα για τα διόδια. Συμπληρώνονται τέσσερα περίπου. Του τα βάζω στην παλάμη, τον ευχαριστώ. Ανάβει πράσινο. Φεύγω.
Φιλοξενία ιστοσελίδας Operon