Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης | Protagon

Αν δεν επρόκειτο για έγκυρο πρακτορείο και γνωστό φωτογράφο, θα αμφισβητούσες τον αυθορμητισμό της εικόνας. Δηλαδή ποιος διάολος πάει και κλωτσάει ένα παιδί; Εκτός των άλλων, οι τύποι που θα κλώτσαγαν ένα παιδί, θα ανησυχούσαν για τις φθορές στα παπούτσια τους. Η φωτογραφία είναι αληθινή. Και, πιθανότατα, οι δύο πρωταγωνιστές δεν θυμούνται τη σκηνή. Για την κυρία το περιστατικό ήταν αδιάφορο. Για το παιδί θα ήταν μάλλον συνηθισμένο. Και εσύ, φυσικά, θέλεις να αρχίσεις στις κλωτσιές τους γονείς του.

“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Tο πρώτο μάθημα για τους γάλλους μαθητές ήταν η Χάρτα για τον Κοσμικό Χαρακτήρα του Σχολείου

Γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης | Protagon

Στις γαλλικές Άλπεις επανήλθαν οι λύκοι. Για πολλές δεκαετίες ήταν άφαντοι. Οι κτηνοτρόφοι τους πυροβολούσαν ή τους δηλητηρίαζαν και κάποια στιγμή υπήρξε η εκτίμηση ότι ο γκρίζος λύκος αφανίστηκε. Οι Γάλλοι τότε απαγόρευσαν το «κυνήγι» του και το σκηνικό αντιστράφηκε. Οι γκρίζοι λύκοι στις νότιες γαλλικές Άλπεις τα πέντε τελευταία χρόνια σκότωσαν πάνω από 20.000 πρόβατα. Ένας βοσκός λοιπόν που έχασε εκατοντάδες πρόβατα, ξέσπασε στα γαλλικά ΜΜΕ, εναντίον των «οικολόγων των πόλεων» που υπερασπίζονται τους λύκους και την αρκούδα. «Και οι καρχαρίες απειλούνται με αφανισμό. Να απελευθερώσουμε λοιπόν καρχαρίες στη Μεσόγειο. Εμείς οι βοσκοί είμαστε όλοι σύμφωνοι, άλλωστε κανείς από εμάς δεν κολυμπά».

Από το Left Liberal Synthesis

O Chris Dillow σε μια πρόσφατη ανάρτηση στο τυπικό Left Liberal blog του (1), σχηματοποίησε μια θεωρία για το tattooing.Σύμφωνα με τον Dillow η εξάπλωση του tattooing ,αντανακλά μια βαθύτερη ιδέα , ότι το εφήμερο υπερτερεί του διαχρονικού. Ο κάτοχος του tattoo πιστεύει θρησκευτικά ότι η παροντική του θέληση δεν θα μεταβληθεί ποτέ, έτσι, δεσμεύει την εικόνα του δέρματος του στο διηνεκές .Με μια έννοια , ο ισοβίτης που κάνει tattoo έχει  μια πολύ πιο ορθολογική στάση :υποθηκεύει την εικόνα του με δεδομένο ότι το μέλλον του είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Αντιθέτως  ο " ελεύθερος " έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να ορίσει σήμερα, αμετάκλητα , την μελλοντική του θέληση. Ο Dillow αντιστοιχεί  το tattoo  σε αυτό που οικονομολόγοι αποκαλούν μη αναστρέψιμη επένδυση , η οποία έχει μέγιστο κίνδυνο.

Του Ανδρέα Ζαμπούκα | Protagon

Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση αν έχουν κάποιο όφελος οι παρεμβάσεις της Ρεπούση. Είναι πάντως, φανερό ότι απολαμβάνει, με μία ιδιότυπη φιλαρέσκεια, τις αντιδράσεις του «πατριωτικού» όχλου. Αυτού που ψάχνει ευκαιρία να κραυγάσει την αφοσίωσή του στις «πατροπαράδοτες» αξίες της «φασματικής» του πατρίδας. Σε κάθε περίπτωση η Ρεπούση ανοίγει θέματα ουσίας, τα οποία όμως δεν αποφέρουν κανένα αποτέλεσμα. Φλυαρούν όλοι για ένα διάστημα, εκτονώνονται και μετά απόλυτη σιωπή! Εκτονώνεται κι η ίδια, χαλαρώνει και ετοιμάζεται να «ξαναχτυπήσει». Κι έτσι, όλοι μαζί, δίνουμε την ωραία μας παράσταση και πέφτουμε κουρασμένοι, για «ύπνο»…

Γράφει ο Γελωτοποιός

Πριν αρκετό καιρό, όταν ο χρόνος μετριόταν ακόμα σε δραχμές, είχα παρακολουθήσει στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μια Γιαπωνέζικη ταινία.

Την αναφέρω έτσι, ως «γιαπωνέζικη ταινία», γιατί δεν θυμάμαι τον τίτλο της, μηδέ το σκηνοθέτη (κατά το «δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χελιδόνι») –και μη ρωτήσετε ποιος ήταν διευθυντής φωτογραφίας.

Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας | Athensvoice

Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι η Μαρία Ρεπούση έχει το πιο ρεαλιστικό μυαλό μέσα στη Βουλή. Αν και απόφοιτος Φιλοσοφικής η ίδια (όπως και γω, άλλωστε), πρότεινε να γίνουν και τα Αρχαία προαιρετικά. Το ίδιο είχε προτείνει και για τα Θρησκευτικά, λίγες μέρες πριν.

Χίμηξαν να τη φάνε, εννοείται. Σχεδόν οι πάντες, σχεδόν από παντού.

Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας | Athensvoice

Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι η Μαρία Ρεπούση έχει το πιο ρεαλιστικό μυαλό μέσα στη Βουλή. Αν και απόφοιτος Φιλοσοφικής η ίδια (όπως και γω, άλλωστε), πρότεινε να γίνουν και τα Αρχαία προαιρετικά. Το ίδιο είχε προτείνει και για τα Θρησκευτικά, λίγες μέρες πριν.

Χίμηξαν να τη φάνε, εννοείται. Σχεδόν οι πάντες, σχεδόν από παντού.